ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၳဳပၸတၱိ

ကြ်န္ေတာ္ ငါးႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ညီကေလးတေယာက္ ရပါသည္။
ထုိေန႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိပါေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ခါတုိင္းညမ်ားတြင္ မိခင္ႏွင့္အတူအိပ္ၿပီးအိပ္ရာထဲ၌ေသးေပါက္ေလ့ရွိပါသည္။ ထုိညတြင္ကား ဖခင္ႏွင့္အတူအိပ္ၿပီးဆီသြားလုိ သၿဖင့္ႏုိးလာကာ “ေဖေဖ..ေသးေပါက္ခ်င္တယ္...“ ဟုေၿပာရာ ဖခင္က “ထေပါက္“ဟုၿပန္ေၿပာပါသသည္.. ထုိညမွစၿပီး ကြ်န္ေတာ္သည္ အိပ္ရာထဲတြင္ ေသးမေပါက္ေတာ့ပါ။ ။
မုိးလင္းေသာအခါ ဘန္းၾကီးထဲ၌သိပ္ထားေသာ ညီကေလးကုိ ၿမင္သၿဖင့္ ကုိင္ၾကည့္မည္ၿပဳရာ အစ္ကုိၾကီး ( ဦးဘ၀င္း) က“ ေဟ့..မကုိင္နဲ႔ လက္ၿပတ္တယ္“ ဟုေၿပာသၿဖင့္ မကုိင္ဘဲ ကြ်န္ေတာ္လက္ကုိၿပန္ဆုတ္လုိက္ပါသည္။ အစ္ကုိၾကီးကား ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရယ္ပစ္လုိက္ပါသည္.။ သုိ႔တေစလညး္ ကြ်န္ေတာ္သသည္ ညီကေလးကုိ မကိုင္ရဲပဲ ေဘးမွ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရုံသာ ၾကည့္၀ံံံ့ပါသည္။ ။
ညီကေလး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ နာမည္ေပးရန္စဥ္းစားၾကပါသည္။ကြ်န္ေတာ္က “က်ဳပ္က ေအာင္သန္းဆုိေတာ့ သူက ေအာင္ဆန္းေပါ့ဗ်ာ“ ဟု ေၿပာလုိက္ရာ အားလုံးက လက္ခံၾကပါသည္။ “ထိန္လင္း“ ဆုိေသာနာမည္သည္ ဇာတာထဲက နာမည္သာၿဖစ္ပါသည္။ “ေအာင္ဆန္း“ ဟုသာ လူသိမ်ားပါသည္။။
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေအာင္ဆန္းေမႊးေသာ အိမ္ၾကီးသည္ မရွိေတာ့ပါ ။ ယခု နတ္ေမာက္ ၿမဳိ့သည္ ေအာင္ဆန္းေမႊးၿပီးေနာက္ နွစ္ႏွစ္ေလာက္ေနမွ ေၿပာင္းေရႊ႔ေနထုိင္ေသာ အိမ္ၿဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေဘး ဦးေရႊနီသည္ နတ္ေမာက္ၿမဳိ႔ သူၾကီးၿဖစ္ၿပီး အဖုိး ဟုေရးသားေၿပာဆုိေနေသာ “ ဦးမင္ေရာင္“ေခၚ “ေရႊလွေရာင္“ သည္ ေဘးမၾကီး မယ္စုိး၏တူ အဖြား“မယ္သူဇာ“၏ေမာင္တ၀မ္းကြဲၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေဘး ဘီ ဘင္ မ်ားသည္ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး၏ “ရဲေဘာ္ေၿခာက္က်ိပ္ရွစ္“ အပါအ၀င္ ပင္းမင္းၾကီး “ဦးၿမ( ဦးၿမတ္)“ မွ ဆင္းသက္ၾကသည္ဟု လူၾကီးသူမမ်ားေၿပာသံၾကားဖူးပါသည္။
ေအာင္ဆန္း သည္ နာမည္ႏွင့္လုိက္ေအာင္ “ဆန္း“ သူၿဖစ္ပါသည္။အေမးအၿမန္းထူၿပီး လူၾကီး မ်ားၿပန္မေၿဖနုိ္င္ေအာင္ေမးတတ္ပါသည္။ဥပမာ မုိးတြင္း ေဆာင္းတြင္း ရွိၿပီး ဘာလုိ႔ ေႏြတြင္း မရွိတာလဲဟုေမးရာ လူၾကီးမ်ား မေၿဖနုိင္ပဲ ရယ္ေနၾကရပါသည္။ “ညီအစ္ကုိ ၀မး္ကြဲ ရွိၿပီး ဘာလုိ႔ လင္မယားတ၀မ္းမရွိသလဲ“ ဟုေမးေသာအခါတြင္လည္း လူၾကီးမ်ားမွာ ၿပန္မေၿဖနုိင္ပဲ ရယ္ပဲေနၾကရပါသည္။ အေမးအၿမနး္ထူသေလာက္ ေအာင္ဆန္း သည္ စဥ္းစားေတြးေတာေငးေမာတတ္ပါသည္။
အငယ္ဆုံးၿဖစ္သည့္တုိင္ မိဘမ်ားသာမက အစ္ကုိ အစ္မ မ်ားကပါ အလုိလုိက္ၾကသည္ၿဖစ္ရာ ေအာင္ဆန္းသည္ ကေလး ဆုိးၾကီးကဲ့သုိ႔ၿဖစ္ေနပါသည္။ ။ လုိခ်င္သည္ ကုိ္ မရမေန ငုိရုိ ေတာင္းတတ္ပါသည္ ။ ရလည္း ရပါသည္။ ၾကီးလာသည့္အခါ မိမိေၿပာလုိရာ ဇြတ္ေၿပာတတ္ၿခင္း လုပ္လုိရာ ဇြတ္လုပ္တတ္ၿခင္းတုိ႔သည္ ငယ္စဥ္က အလုိလုိက္ခံလုိ႔ ထင္ပါသည္။
(( မွတ္ခ်က္။ ။ ။ ။ တခ်ိန္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က “ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နွင့္ သုံးသပ္ၾကည့္ၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိေၿပာလုိရာ လုပ္လုိရာ ဇြတ္ေၿပာဆုိ လုပ္ကုိင္ၿခင္းသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္၇ြယ္နွင့္အာဏာ ရလုိ႔“ ဟု သုံးသပ္ၾကသည္။ စိတ္ဘက္ဆုိင္ရာ ပါရဂူမ်ားရဲ႔ အဆုိအရာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ငယ္စဥ္ကဆုိးေသာ မိဘမ်ား၏ ႏွိပ္စက္ၿခင္းေသာ္၄င္း အၿခားသူမ်ား၏ ႏွိပ္စက္ၿခင္းေသာ္၄င္း ခံရပါက ၾကီးလာေသာအခါ မယုံသကၤာၿဖစ္တတ္ၿခင္း ေၾကာက္ရြ႔တတ္ၿခင္းၿဖစ္တတ္ပါသည္။ထုိသူတြင္ အရူံးေပးတတ္ေသာ စိတ္၀င္ေနတတ္သည္။။မိမိႏုိင့္လွည့္ၾကဳံလာပါကလည္း ရက္ရက္စက္စက္ ၿပဳက်င့္တတ္သည္။ ငယ္စဥ္က အလုိလုိက္ခံရေသာ လူမ်ဳိးသည္ မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ အတုိင္းလုပ္တတ္သည္။ တနည္းအားၿဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မူမ်ားတတ္သည္ ။ရန္သူကုိ အထင္ေသးၿပီး ေနာက္ဆုံးမိမိပင္ ခံရတတ္သည္။))
အလုိလုိက္ခံရေသာ္လည္း ေအာင္ဆန္းတြင္ မတရားလုပ္လိုေသာစိတ္မရွိပါ။ေအာင္ဆန္းသည္ အလြန္ရုိးသားၿပီး စားခ်င္လွ်င္ စားခ်င္သည္ လုိခ်င္လွ်င္လည္း လိုခ်င္သည္ ေၾကာက္လွ်င္ ေၾကာက္သည္ စသည္ၿဖင့္ပြင့္လင္းစြာ ၀န္ခံတတ္သည္။ မည္သည့္အခါမွ လိမ္မေၿပာတတ္ေပ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္က နတ္ေမာက္ ဆြမ္းၾကီးေလာင္း အသင္းက ၾကီးမူး၌“ ၀ါတြင္း တြင္ အပတ္စဥ္ အုိးစည္ ဗုံေမာင္းၿဖင့္ ဆြမး္ခံထြက္ပါသည္။ လူတစ္ေယာက္က ဖုိးသူေတာ္ အရုပ္ထဲ၀င္ၿပီးကပါသည္ ။ထုိအရုပ္အားေအာင္ဆနး္ အလြန္ေၾကာက္ပါသည္။ အရုပ္ကုိ ေၾကာက္ရေကာင္းလားဟု ဖခင္က ဆူပူေသာအခါ “ ဖင္ေခါင္းထဲသြင္းထားဘယ္နဲ႔ လုပ္မလဲဗ်“ ဟုၿပန္ေၿဖပါသည္။ေခါင္းတုန္တုန္ လည္တုန္တုန္ၿဖစ္ေနေသာ မယ္ေရႊမယ္ ဆုိသည့္အမယ္ၾကီးုကုိလညး္ သူေၾကာက္သၿဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ၀န္ခံပါသည္။ ညအိပ္လွ်င္ မိခင္ကုိ ဖက္အိပ္ေလ့ရွိၿပီး မိခင္ကုိလည္း သူ႔ဘက္ကုိ အၿမဲ လွည့္အိပ္ေစခ်င္သည္။
အိမ္နားက ကာကာဆုိင္ကုိလည္း မသြားရဲပါ။ တစ္ေန႔ တြင္ကာကာဆုိင္သုိ႔သြားၿပီး ဘီ-ဒီေဆးလိပ္မ်ား၀ယ္ၿပီးလွ်င္ ခ်ဳိးၾကည့္ပါသည္. မိခင္သိေသာအခါ ကေလးအားေဆးလိပ္ေရာင္းလုိက္ေသာ ဆုိင္ရွင္အား သြားေရာက္ရန္ေတြ႔သၿဖင့္ ဆုိင္ရွင္က ေတာင္းပန္ကာ “ ေဆာင္ဆနး္ ဘက္လွည့္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါလာရင္ ဘန္ဘူးေပးမယ္ဟု ” ေၿပာလုိက္ရာ ေအာင္ဆန္းက ဘန္ဘူးဆုိတာ ဘာလဲဟု မိခင္ကုိေမးရာ မိခင္က “ ဘန္ဘူး ဆုိတာ ရုိက္မယ္လုိ႔ေၿပာတာ” ဟုေၿပာလုိက္ရာ ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိေန႔မွ စၿပီး ကာကာဆုိင္သုိ႔မသြားေတာ့ေပ။
ေနမေကာင္းလွ်င္ ပုိက္ဆံေပးမွ ေဆးေသာက္မည္ဟု အၾကပ္ကုိင္တတ္သၿဖင့္ ေအာင္ဆန္း သည္ ေနမေကာင္းတုိင္း မိခင္ထံမွ ေငြ ဒဂၤါ းသုံးေလးဆယ္ရပါသည္။( ထုိေခတ္က ေငြစကၠဴ ေပၚဟန္မတူေသးပါ။)
နတ္ေမာက္ရွိ တစ္ဆုိင္တည္း ရွိေသာ ကာကာဆုိင္သုိ႔မသြားရဲ႔သၿဖင့္ သူလုိခ်င္သည္မ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္က ၀ယ္ေပးရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လုိခ်င္သည္မ်ားကုိ လည္း သူ႔ပုိက္ဆံၿဖင့္ ၀ယ္ခြင့္ေပးပါသည္။ ညီ အစ္ကုိခ်င္းရန္ၿဖစ္သည့္အခါ သူ႔ပုိက္ဆံမ်ားကုိ ၿပန္ေတာင္းတတ္ပါသည္။ မိခင္ က “နင္အစက ဘာလုိ႔ေပးလဲ” ဟုေမးေသာအခါ ” အုိသူက ညီအစ္ကုိခ်င္းပဲကြာ ဘာညာနဲ႔ေတာင္းတာကုိဗ်” ဟုုၿပန္ေၿဖသၿဖင့္ အားလုံးရယ္ၾကရပါသည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ မည္သည့္အခါမွ လုပ္ၾကံ လည္ဆယ္ၿပီး မေၿပာတတ္ပါ။ ေပးခဲ့လွ်င္ ေပးခဲ့သည္ လုပ္ခ့ဲလွ်င္လုပ္ခဲ့သည္ ဟုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံတတ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိခင္သည္ အလြန္ပညာလုိလားရကား ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငါးႏွစ္ေၿခာက္ႏွစ္ အရြယ္ေရာက္လွ်င္ ေက်ာင္းထားပါသည္။ ေအာင္ဆနး္ သည္ေက်ာင္းေနရာမွာ ေၾကာက္သၿဖင့္ “ အေမေနမွ ေနမယ္”ဟုမိခင္ကုိေၿပာပါသည္။ အေထြးဆုံးသား ကေလးကုိ အလြန္ခ်စ္ေသာမိခင္ကလညး္ ေအာင္ဆန္းကုိ ေက်ာင္းမပု႔ိရက္ပဲ ခြင့္လြတ္ထားပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ၁၁ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ရွင္ၿပဳၿပီး ကုိရင္၀တ္ေပးပါသည္။ ၇ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ၿဖစ္ေသာေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းမေနေသးေသာ္လညး္ ကြ်န္ေတာ္ထံေန႔စဥ္ လာပါသည္။ ထုိသုိ႔လာရင္ းကုိရင္ ၀တ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသၿဖင့္ မိခင္ကုိ ပူဆာရာ အခြင့္ေကာင္းကုိေစာင့္ေနေသာမိခင္က “ ကုိရင္၀တ္တာလြယ္တာမဟုတ္ဘူး စာတတ္မွ ၀တ္ရတာ မင္းလုိစာမတတ္တဲ့သူက ကုိရင္၀တ္လုိ႔ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ” ဟု ဆြေပးလုိက္ပါသည္။ “ ဒီလုိလား ဒီလိုုဆို ေက်ာင္းေနမယ္” ဟုေၿပာၿပီး ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိအခ်ိန္မွစၿပီး ေက်ာင္းေနပါေတာ့သည္။
(( မွတ္ခ်က္။ ။ ၁၉၃၂- ၃၃ ခု ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေရာက္စ ပထမ နွစ္တြင္ ေအာင္ဆနး္သည္ သကၤန္း၀တ္ၿပီး အီတာလီယံ ဘန္းေတာ္ၾကီး ဦးေလာကနာထ ႏွင့္ အတုူလုိက္ကာ သာသနာၿပဳလုိစိတ္ရွိသၿဖင့္ မိခင္ကုိ ခြင့္ေတာင္းရာ မိခင္က မေပးသၿဖင့္ မလုိက္ၿဖစ္ခဲ့ေပ။))
ထုိသုိ႔ၿဖင့္ ေအာင္ဆန္းသည္ နတ္ေမာက္ရွိ ဒီပကၤရာေက်ာင္းေခၚ ဦးေသာဘိတ ေက်ာင္းသားၿဖစ္လာပါသည္။
ဦးေသာဘိတ ေက်ာင္းသည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းၿဖစ္ေသာ္လည္း အတန္းေက်ာင္းၿဖစ္ပါသည္။ထုိေခတ္က ထုိေက်ာင္းမ်ဳိးကုိ “ ေလာကဓါတ္ေက်ာင္း” ဟုေခၚသည္။ ေရွးစာသက္သက္သင္သည့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႔ၿခားနားေစရန္အတြက္ ထုိသုိ႔ေခၚၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ လက္ေထာက္ဆရာမ်ားသည္ လူ၀တ္မ်ားၿဖစ္ၾကၿပီး ထုိေခတ္က လစာမရၾကပဲ ႏွစ္ကုန္မွ ဆုေၾကး သာရၾကပါသည္။ ပညာေရး ေက်ာင္းမွ ပညာအုပ္တစ္ေယာက္လာၿပီး စာေမးပြဲစစ္ခါ အတန္းတင္ခ်င္းမ်ား အတန္းခ်ခ်င္းမ်ား ၿပဳလုပ္ေပးပါသည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆရာမ်ားက အတန္းတင္ေပးၿခင္း အတန္းခ်ၿခင္းၿပဳလုပ္လုိ႔မရပါ။
ေအာင္ဆန္း သည္ ေက်ာင္းေနသည့္ အခ်ိန္မွစၿပီး အတန္းထဲတြင္ အၿမဲ ပထမ ရပါသည္။ ဆရာမ်ားႏွင့္တကြ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကုိ ခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသၿခင္း တာ၀န္သိတတ္ၿခင္း စည္းကမ္း ေသ၀ပ္ၿခင္း လုံလ၀ိရိယ ရွိၿခင္းမ်ားသည္ ေအာင္ဆန္း ၏ ဗီဇ ပင္ၿဖစ္ပါသည္။
ထုိဗီဇ ကုိ မိဘမ်ားထံမွ ရသည္ ဟု ဆုိခ်င္က ဆုိနုိင္ပါသည္။ မိဘမ်ားမွာ အလြန္ရုိသားသူမ်ားၿဖစ္ၿပီး မတရားလုပ္ဖုိ႔ ေ၀းစြ မတရားလုပ္သည္ဟု အထင္ခံရမည္ကုိပဲ ေၾကာက္ၾကပါသည္။ စိတ္ေနသေဘာထား အားၿဖင့္ ေအာင္ဆန္း သည္ ဖခင္ႏွင့္ပုိၿပီး တူပါသည္။ဖခင္သည္ ရွားမွ ရွားေသာ လူရုိးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါသည္။ မည္သူ႔ကုိမွ ရန္မမူ မည္သူကမွလည္း သူ႔ကုိရန္မူမည္ဟု ထင္ထားသူမဟုတ္ပါ။ အိမ္တြင္၄င္း လမ္းသြားရာတြင္၄င္း မိမိကုိယ္ကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ မည့္သည့္လက္နက္မွ ကုိက္ေဆာင္ေလ့မရွိပါ။ မွတ္မိသေလာက္ မည္သူႏွင့္မွ် ရန္မၿဖစ္ပါ။
မွတ္မိပါေသးသည္။ ။ ပထမ ကမာၻစစ္ၾကီး( ၁၉၁၄-၁၉၁၈)အတြင္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဖခင္သည္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသက္သာေခ်ာင္ခ်ိေ၇းအဖြ႔ဲတြင္ ေငြထိန္းအၿဖစ္ေဆာင္ရြက္ရပါသည္။ တေန႔တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ ( နာမည္မွတ္မိေသာ္လည္း ၄င္း၏ အဆက္ အႏြယ္မ်ားအား ငဲ့ညွာေသာအားၿဖင့္နာမည္မေဖာ္ၿပေတာ့ပါ။)အတြင္းေရးမူးလက္မွတ္ အတုၿဖင့္ ေငြလိမ္ထုတ္ရာ ဖခင္က ထုတ္မေပးပဲ ၿငင္းဆုိလုိက္သည္။ ထုိသူသည္ ရွက္လညး္ ရွက္ ေဒါသကၿဖစ္ၿပီး အရက္ေသာက္ကာ အိမ္ေပၚသုိ႔တာလာ ”ခင္ဗ်ားက စစ္ေၾကးထိန္းရလုိ႔ေမာက္မာတာလား” စသည္ၿဖင့္ရန္စ ေစာ္ကားပါေတာ့သည္။ ဖခင္သည္ မိမိအိမ္ေပၚတတ္ၿပီး ေစာ္ကားေနသူကုိ ဘာမွ်မလုပ္ပါ။လွည့္ၿပီးေတာ့ေတာင္မၾကည့္ပါ။ဤမွ်ေလာက္ သည္းခံစိတ္ေမႊးသူပင္ၿဖစ္သည္။ ထက္ေသာ အေမက နင္ဘာလုူပါး ၀တာလဲဟု ၾကိမ္းေမာင္းကာ ဖိနပ္ၿဖင့္ရုိက္မည္ ၿပဳသၿဖင့္ အမူးသမားသည္ ထုိင္ရိွခုိးေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္ သက္သာရာရသြားပါသည္။
မိခင္သည္ မည္သည့္အခါ မွ အမူမဲ့ အမွတ္မဲ့ေနတတ္သူမဟုတ္ပါ။ ခရီးသြားရာတြင္ ႏွုတ္က သမၺဳေဒၶ ရြတ္လွ်က္ လက္က ဓါးကုိင္ထားေလ့ရွိပါသည္။
ေအာင္ဆန္းသည္ ဖခင္ကဲ့သုိ႔ မမူမဲ့ အမွတ္မဲ့ေနတတ္သူၿဖစ္ပါသည္ ။ ငယ္ကစဥ္အခါကတပါးသူ ရုိက္ႏွက္ၿခင္းကုိ ခံရၿပီး ၾကီးလာေသာအခါ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ေရတိမ္တြင္ ႏွစ္ရပါသည္။ မိခင္ကဲ့သုိ႔ သတိ ၀ိရိယ ရွိပါမူ ေရတိမ္တြင္ နွစ္ရမည္မဟုတ္ပါ။
ငယ္စဥ္အခါ က ဆုိင္းတီးေနသည္ကုိ စိတ္၀င္စားစြာနားေထာင္ေနေသာ ေအာင္ဆန္းကုိ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က ခဲၿဖင့္ေပါက္ၿပီးထြက္ေၿပးရာ ေအာင္ဆန္း သည္ နဖူးတြင္ဒဏ္ရာ ရဖူးပါသည္။ မွတ္မိပါေသးသည္ တစ္ေန႔တြင္ “ေအးေမာင္” ဆုိေသာ ေအာင္ဆန္းထက္အနည္းငယ္ၾကီးေသာေကာင္ေလးက ေအာင္ဆန္း ကုိ ထုိးၾကိတ္ရုိက္ႏွက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သိေသာအခါ ထုိေကာင္ေလးကုိ အခြင့္ေကာင္းေစာင့္ၿပီး လက္သီးၿဖင့္ ထုိးၾကိတ္ ေၿခေထာက္ႏွင့္ရုိက္ႏွက္ကာ အေတာ္ေလးႏွံလုိက္ပါသည္။ ထုိေကာင္ေလးက “ ေတာ္ေတာ့ကြာ မင္းညီ ငါ့ေလာက္မနာဘူးဟု” ၿပန္ေၿပာသံကုိ ယခုစာေရးေနရင္းၾကားေယာင္မိပါသၿဖင့္ ၿပဳံးမိ ပါေသးသည္။ ေအာင္ဆန္းက ငယ္စဥ္အခါမွ က်ဆုံး သည္အထိ မည္သူ႔ကုိမွ မႏွိပ္စက္လုိ မႏွိပ္စက္ခဲ့၊ မိမိကုိယ္လည ္းမည္သည္ကမွ ႏွိပ္စက္ရန္ရွာလိမ့္မည္ ဟုမထင္ထားသူၿဖစ္သည္။ “ လုပ္ရဲတာ သတိၱ မဟုတ္ဘူး။ ခံရဲတာမွ သတိၱပါ ”ဟု ၾကီးလာေသာအခါ မိမိနွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ားကုိ မၾကာခဏေၿပာေလ့ရွိပါသည္။






၀န္ခံခ်က္။ ။ဤဘေလာ့ပုိစ္ သည္ ေအာင္သန္း၏ ေအာင္ဆန္း စာအုပ္မွ တစ္
လုံး တစ္ပါဒ မွ မလြဲ ၿပန္လည္ တင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ။



ရည္ရြယ္ခ်က္။ ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ငယ္စဥ္ဘ၀မွ က်ဆုံးသိေန႔အထိ ကုိ
ေသခ်ာ မသိေသးသူမ်ားအား သိေစခ်င္ေသာဆႏၵ ႏွင့္ သိၿပီး
ေသာသူမ်ားအား ၿပန္လည္ ေအာင္ေမ့ဖြယ္ အတြက္ရည္ရြယ္ပါ
သည္။



ေတာင္းဆုိခ်က္။ ။ ဤဘေလာ့ပုိစ္ အား အသင္ သည္ ဖတ္ရူ႔ၿပီးပါက ေ၀ဖန္ၿခင္း
မ်ား ကိုၿပဳလုပ္ေပးပါ။ “ အထူးသၿဖင့္ အၿခားသူမ်ားကို
ေ၀မွ် ေပးပါ။သင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အၿခား သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိလညး္ မွ်ေ၀ေပးပါ။”